Pelgrimsnest in de Katharenstreek: January 2009

Hier woont een pelgrim, gestrand op een plek die zich wil openen voor alle pelgrims, onderweggers allerlande op hun innerlijke of uiterlijke pad, om er hun vermoeide voeten te laten rusten, om er de transformerende energie te absorberen, om er samen te eten en te drinken, en om er met mekaar uit te wisselen van hetgeen we zijn, en van diegene die we willen zijn...

avondstemming over de Hautes Corbières

Labit

Labit, ooit een verlaten oord met een ruïne zonder dak, met bomen die tussen de muren groeiden, gras een halve meter hoog, het domein van vossen en everzwijnen... Later heropgebouwd en gerenoveerd door de locale oud-burgemeester tot buitenverblijf. En nog later, in 2004, verkocht aan ons, buitenlanders, op de vlucht voor stress en overbevolking, en zoekend naar rust, stilte, en natuur. Niemand had er ooit echt gewoond...

Labit is een heel natuurlijke plek op 3,5 km van het kleine dorpje Villardebelle, 74 inwoners rijk, in het hartje van de Hautes Corbières in Zuid-Frankrijk. Het ligt op een hoogte van 712 m tussen ceder- en beukebossen, afgedankte schapenweiden, en een weelde aan wilde buxusstruiken. De top van de nabije Cantaloups, 853 m hoog en 20 minuten wandelen van Labit vandaan, verschaft een 360° uitzicht dat op heldere dagen reikt tot de Montagne Noire in het noorden, de Pyreneeën in het zuiden, en de Middellandse Zee in het oosten. De lucht is er heel erg zuiver, de omgeving straalt een deugddoende rust uit.

het domein

Op het hellende, bosrijke domein bevindt zich een gerenoveerde bergerie, het eigenlijke woonhuis, zoals vrijwel alle gebouwen in de streek gebouwd in natuursteen, met muren 60 cm dik, gebouwd voor de eeuwigheid...

Veertig meter verderop staat een mooie, oude schuur, eveneens in natuursteen, waarvan het gelijkvloers als werkplaats en opslagruimte dient, en waar ook een kleine kunstgalerij voor exposities is ingericht. De bovenverdieping biedt een grote polyvalente ruimte voor allerlei creatieve activiteiten. En via een achterdeur op deze verdieping kom je verrassenderwijze uit bij de groentetuin achter de schuur, overschaduwd door een dikke, majestueuze beukeboom.

En dan is er Songlines, een knusse, houten woonwagen, die in 2004 de hele tocht van België naar hier heeft gemaakt, getrokken door een ouwe Fendt tractor. Hij fungeert nu als een erg leuke logeerruimte, waar eenieder op slag verliefd op is.

Op de helling achter de bergerie bevindt zich een plateau in de schaduw van dikke Douglas naaldbomen, een ideale plek voor allerlei buitenactiviteiten voor kleine groepen, en om er eventueel te kamperen met kleine tentjes.

Pelgrim de pelgrimsezel

En dan is er nog de zachtmoedigste der pelgrims: Pelgrim de Pyreneeënezel, een dikke vriend en trouwe compagnon voor wandeltochten in de omgeving.

Verder wordt de plek gevoed door helder, zuiver bronwater. Er is electriciteit via zonnepanelen, verwarming met houtkachels, er zijn biologische groenten uit eigen tuin, en er groeit een weelde aan kruiden...

'speciale energie'

De Hautes Corbières maken deel uit van de vermaarde Katharenstreek. Het is een dunbevolkt gebied zonder grote wegen, zonder industrie, met minuscule dorpjes, en heel natuurlijke landschappen: bergen, bossen, schapenweiden, en woeste rotsen met oude, verweerde kasteelruïnes. Aan de horizon de indrukwekkende silhouetten van de nabije Pyreneeën...

uitzicht op de Pyreneeën

Het is niet enkel de innemende schoonheid van het landschap hetgeen de streek zo aantrekkelijk maakt. Er is ook de typisch zuiderse nonchalante levensstijl, het aangename klimaat, en de warmwaterbronnen van Rennes-les-Bains, om maar enkele dingen te noemen. Maar er is meer...

duivel in de Maria Magdalena kerk van Rennes-le-Château

De hele streek gonst van alternatievelingen, kunstenaars, schattenjagers, paranormaal begaafden, spirituele groepen, oude hippies, new-agers, schrijvers, en kluizenaars, aangetrokken van over de hele wereld door naar ieders zeggen de 'speciale energie' die hier aanwezig is; maar wellicht ook door tot de verbeelding sprekende oude legenden en verhalen, en door de vele, in de laatste decennia verschenen publicaties rond Rennes-le-Château, de Tempeliers, Jezus en Maria Magdalena, de Heilige Graal, Leonardo Da Vinci, de Cité van Carcassonne, de Katharen, de Pic de Bugarach, enz. die deze speciale energie op een erg kleurrijke manier in de verf zetten.

Maar wat is nu precies deze speciale energie? Wat is het precies dat mensen voelen en waar ze zo opgewonden over raken als ze hier zijn? Er zijn vele verklaringen, theorieën, interpretaties en speculaties. Maar uiteindelijk komt het erop neer het zelf te komen ervaren om het te weten te komen. Velen hebben het gedaan, en zijn voorgoed gebleven...

van prikkeldraad tot pelgrimsnest

Het idee van een pelgrimsnest is ontstaan tijdens een lange rondreis door Zuid-Afrika en Namibië in 2003. Overal in deze twee landen zit je op absurde wijze onverbiddelijk gevangen op de weg tussen twee rijen prikkeldraad, tot in de desolate leegte van de woestijn toe. Elke avond opnieuw was ik uitermate gefrustreerd door bijna nergens van de weg te kunnen om in de uitgestrektheid van de 'vrije' natuur aan de andere zijde van de prikkeldraad een kampeerplekje te vinden.

Deze frustrerende ervaring maakte mij herhaaldelijk attent op een bepaald aspect van het verschil tussen een toerist en een pelgrim. Het liet me duidelijk voelen dat er in onze voorgeprogrammeerde, doelgerichte maatschappij vaak te weinig aandacht is voor plekken tussen bestemmingen tussenin, en te weinig ruimte voor procesgerichtheid en opportunisme. Het liet me voelen dat er een groot gebrek aan bewustzijn is dat het onderweg zijn op zich een belangijke beleving is, een uitgerokken nu-moment van grenzeloze bewegingsvrijheid, een grandioos buffet van diverse kruispunten, alternatieve zijweggetjes, en potentiële uitzichtpunten, en niet noodzakelijkerwijze slechts een rechte, snelle verbinding tussen twee bestemmingen, een in het nu geprojecteerd arriveren. De weg is uiteindelijk vaak belangrijker, leerrijker, dan het doel, méér doel dan het doel zelf!

Deze frustrerende prikkeldraad-ervaring vormde de basis voor het idee van een pelgrimsoord, -centrum, -nest, of hoe het ook zou heten! Het zou een rustplek worden, een vluchtheuvel, een bezinnings- en herbronningsplek, en een ontmoetingsoord voor mensen die onderweg zijn, zowel in geest als in lichaam. Want niet alleen in Zuid-Afrika siert prikkeldraad het landschap, het landschap van onze eigen geest zit er ook behoorlijk vol mee...

tankstation voor geestelijke brandstof

Een idee is een werkzame energie, een krachtvonk, het universum ingestuurd op exploratietocht, op zoek naar gelijksoortige krachtvonken. En de aantrekkingskracht tussen gelijksoortige krachtvonken vormt de basis van het creatieproces: genoeg krachtvonken bij elkaar vormt materie!

Zo hebben we na lange omzwervingen Labit gevonden. Of is het Labit dat óns heeft aangetrokken om dit idee daar te komen realiseren? Hoe het ook zij, Labit heeft geen mensen naar zich toe getrokken om er stil te gaan zitten genieten van het zuiderse zonnetje. Want als je er te lang stil zit en niets doet met de introspectieve, sterk transformerende energie die er heerst, dan ga je ofwel eraan 'dood' ofwel loop je ervan weg. De energie moet gebruikt worden, en wel op de juiste manier en in de juiste dosering, net als brandstof: te weinig geeft geen resultaat, en te veel doet de boel ontploffen.

De energie zelf, zij nodigt uit, inviteert eenieder om ermee te komen voltanken en er iets mee te doen, haar te benutten voor individuele innerlijke evolutie. Er zijn meerdere mensen die hier al wenend zijn vertrokken na hun verblijf, wenend van de ontroering zichzelf tegengekomen te zijn, en vastbesloten om eens terug thuis hun leven om te gooien...

Waarschijnlijk heet deze streek niet voor niets de Corbières (afgeleid van het woord 'corbeau', de raaf, de vogel van de transformatie!). Waarschijnlijk is het geen toeval dat hier vroeger de Katharen leefden, christenen die christelijker waren dan de paus zelf. Waarschijnlijk is het niet zomaar dat 1 km voorbij Labit één van de hoogste passen over de Corbières de 'Col de l'Homme Mort' heet, en een andere een eind verderop de 'Col du Paradis'...

In elk geval, idee, plek en uitvoerders hebben mekaar gevonden. Het project kan van start gaan. Het idee kristalliseert zich uit. Plannen worden gevisualiseerd en vrijwilligers tonen zich bereid om te komen helpen. De energie kan zich gaan uitleven, mensen kunnen komen bijtanken en ontvangen. Het Pelgrimsnest is geboren...

bezinning en herbronning

Labit staat open voor allen die onderweg zijn op hun innerlijke of uiterlijke pad, en voor mensen die nood hebben aan enkele dagen of een tijdje rust, bezinning en herbronning, en ontspanning in de zin van afkicken van stress en drukte, loslaten van opgehoopte spanningen. Stilte, natuur, ruimte, gezonde lucht, rust, het is er allemaal ruimschoots aanwezig. Je kan er stil komen genieten, of wandelingen maken, of andere mensen komen ontmoeten en aan gezellige activiteiten deelnemen ter plekke of in de buurt. Of het verblijf hier combineren met culturele, spirituele, of toeristische uitstapjes naar de vele bijzondere en interessante plekken die deze streek rijk is.

De plek is ideaal geschikt voor rustige, meditatieve activiteiten en workshops, zoals yoga, sacraal dansen, sjamanisaties, reiki, meditatie, tai chi, qi gong, massagesessies, zweethutten, en dergelijke...

Mensen zijn welkom individueel of in kleine groepjes tot 7 personen, weliswaar na voorafgaand contact, telefonisch of per e-mail.

In overleg kan ofwel voor maaltijden gezorgd worden, ofwel zelf eten worden meegebracht en klaargemaakt.

Contacteer het Pelgrimsnest via e-mail: pelgrimsnest@gmx.com

of op gsm nr 0033 681250002.

Altijd welkom !!!

Eddy.