Het wezen van een pelgrim heeft twee kanten, zoals de twee kanten van een muntstuk: ofwel is hij onderweg naar een of andere onduidelijke bestemming, de uiterlijke weg... ofwel, wanneer hij om bepaalde redenen niet onderweg is en zich door praktische zaken genoodzaakt ziet thuis te blijven, dan is hij nog steeds een beetje onderweg, maar op een innerlijke manier. Deze twee kanten zijn complementair, datgene wat onderweg niet te vinden is, vindt men thuis, en omgekeerd.
Ze zijn ook allebei van tijdelijke aard, de natuurlijke cycli volgend van komen en gaan, soms leidend, dan weer volgend, zoals dag en nacht, inademen en uitademen, zich onafscheidelijk om mekaar heen kronkelend als een tweeling in de baarmoeder, of zoals het symbool van yin en yang.
Elk van de twee kanten draagt ook een belangrijk stukje van de tegenhanger in zich.
Zo draagt de pelgrim die onderweg is steeds de essentie van zijn thuis in zich mee, en vindt hij zijn nestwarmte overal langs de weg waar hij zijn hoofd te ruste legt voor de nacht. De weg is enigszins zijn thuis geworden. Dat is waarom hij nooit echt verdwaalt.
Anderzijds draagt de thuis-pelgrim op zijn innerlijke weg de ervaringen van het daadwerkelijke onderweg zijn met zich mee. Met name de onzekerheden en onvoorspelbaarheden ervan, de eeuwige wisselingen in de omgeving en de opeenvolgende bochten in de weg, hetgeen hij allemaal geleerd heeft te aanvaarden zonder dat zijn innerlijke rust erdoor verstoord wordt, en hetgeen hem helpt om te gaan met de gang van zaken in het dagelijks leven.
Wat het Pelgrimsnest betreft trekt deze pelgrim tijdens de thuis-periodes ook nog eens de onderweg-pelgrims in zijn huis binnen, waardoor de twee schijnbaar tegengestelde kanten van de dualiteit nog meer met mekaar verweven en geïntegreerd worden...
Gedurende de eerste 10 jaar van het Pelgrimsnest's bestaan was het voornamelijk de thuis-pelgrim in mij die aan het roer stond. Het overgrote deel van mijn tijd ging naar het Nest, iedereen verwelkomend die voor langere of kortere tijd kwam verblijven, en ook workshops, gatherings en concertjes verwelkomend en organiserend. Enkel af en toe werd dit onderbroken door relatief korte tussenperiodes van onderweg zijn, meestal op de reisfiets.
In 2018 vond er al een verschuiving plaats in deze altijd-open-deur houding, en deze trend heeft zich verder gezet in 2019: minder bezoekers-tijd, minder tijd voor het organiseren van happenings in het Nest, en meer reistijd...
Het ziet er dus naar uit dat vanaf 2020 deze pelgrim opnieuw meer en voor langere tijd onderweg zal zijn. Het muntstuk is geworpen en op de andere zijde terecht gekomen, de dageraad van een nieuwe periode van reizen is aangebroken...
Dit gezegd zijnde zal het Nest natuurlijk doorgaan een echt nest te zijn voor degenen die zich aangetrokken voelen door de voedende energie ervan. De aantallen zullen wellicht beduidend kleiner worden, maar de kwaliteit zal dezelfde blijven, zoniet nog verbeteren. Om dit te staven bracht 2019 enkele waarlijk bijzondere bezoekers, en kwamen er mooie hartsverbindingen tot stand.
Om plaats te maken voor Christel's schildersatelier werd ook de bezoekersruimte in de schuur gehalveerd en gehermodeleerd. En aldus gezelliger gemaakt volgens verschillende meningen.
Zo gaat het verhaal steeds weer verder, met het hart als leidraad, hetgeen garandeert dat de weg die voor ons ligt steeds de juiste weg is.
Op naar het nieuwe jaar...
Eddy
het Pelgrimsnest
Labit
11580 Villardebelle
France
gps: N 43.004953 - E 2.424280
mail: pilgrimsnest@gmx.com
gsm: +33 681250002
