2018: golven van verandering

Het Pelgrimsnest is een plek, open voor alle pelgrims, onderweggers allerlande op hun innerlijke of uiterlijke pad, eenieder uitnodigend om er z'n vermoeide voeten te laten rusten, om er de transformerende energie te absorberen, om er zich te verbinden met de natuur en met een eenvoudige levensstijl, en met z'n oorspronkelijke authenticiteit...

Bijna 10 jaar geleden, in januari 2009, werd het Pelgrimsnest geboren. Het was een uniek concept dat begon aan zijn langzame maar gestage vormgeving, een idee, een droom die werd gematerialiseerd (zie 1ste artikel januari 2009). Nu, bij het einde van 2018, lijkt het er sterk op dat we met de voorbije 10 jaar daadwerkelijk een cyclus afronden. Het is niet alleen een periode geweest van een grote diversiteit aan mensen verwelkomen uit alle hoeken van de wereld, maar ook van concertjes en evenementen organiseren, allerhande workshops hosten, muzieksessies, tentoonstellingen, gatherings... 
Het is een boeiende en leerrijke periode geweest van opbouw en materialisatie, uitwisseling en samenwerking, en tegelijk ook van een continu zoeken naar de juiste vormgeving in voortdurend veranderende situaties. Kortom, een intensieve en expansieve 10 jaar.

Nu, geïnspireerd door diepere zingeving en door de cycli van het natuurlijke kader waarin het Nest in ingebed, dient zich echter sinds dit jaar een omgekeerde beweging aan, een beweging meer naar binnen toe, naar introspectie, een beweging die meteen meer rust voor de plek betekent, een her-ademing. Of een uitademen na het lange inademen. Duurzame evolutie gaat immers niet altijd rechtlijnig naar steeds maar meer en groter en kwantitatiever...
We maken dus echt wel een bocht in vergelijking met vorige jaren, maar dat wil niet zeggen dat het Nest zijn deuren zou sluiten, helemaal niet. Het wordt enkel een stuk selectiever op vlak van wie, wat en wanneer. Het portaal blijft wel degelijk open...

Parallel met deze verandering zien we zich ook een andere ingrijpende verandering afspelen in de natuur in en rondom het Pelgrimsnest met de komst van de buxusmot. Het ziet er een klein onschuldig en zelfs mooi diertje uit, maar door de aanwezigheid van vele miljoenen ervan (in het licht van de koplampen 's avonds heb je soms het gevoel door een helse sneeuwstorm te rijden in de zomer!) en zijn snelle voortplantingscyclus (3 à 4 generaties per jaar) is het effect ervan hier in de streek ronduit nefast.

de buxusmot

buxusmotten in de douchecabine

Buxus is een alomtegenwoordige plant/struik hier in de Hautes Corbières. Overvloedig groeit hij hier in het wild, vormt zelfs hele buxusbossen met oude bomen tot 8 meter hoog met mooie, grillig gevormde stammen. Het buurdorp Bouisse is er zelfs naar genoemd (buis - spreek uit als "bwi" - in het Frans). 

Op ons terrein is het de meest voorkomende plantensoort, hij vormt er natuurlijke, visuele afscheidingen tussen de vele knusse hoekjes en is tegelijk een doeltreffend windscherm tegen de frequente Tramontana winden. Het is de plant bij uitstek die het Pelgrimsnest maakt tot hoe het eruit ziet.
Maar dat dreigt allemaal compleet te verdwijnen door de enorme vraatzucht van de rupsen die massaal geproduceerd worden door de buxusmotten. In een mum van tijd vreten deze alles kaal en gedurende de warmste 3 seizoenen reproduceren ze zichzelf in een ritme van nauwelijks 2 maanden, waardoor hun aantallen exponentieel toenemen. Een tsunami in slow motion. 

eitjes van de buxusmot afgezet onderaan een buxusblaadje

buxusrups

Zowel de plek als het hele omringende landschap zijn onherroepelijk bezig een complete metamorfose te ondergaan...

aangetaste buxusstruiken, ten dode opgeschreven

aangetaste buxusbomen nabij Villardebelle, ingepakt in een kluwen van griezelige netten

In een poging om de schade toch enigszins te beperken en het terrein toegankelijk te houden door het zoveel mogelijk te vrijwaren van de griezelige kluwen van netten die achtergelaten worden door de rupsen, zijn we deze zomer heel druk in de weer geweest met snoeischaar en kettingzaag, met mottevallen en met het enige werkzame biologische bestrijdingsmiddel op de markt, op basis van bacillus thuringiensis. Wellicht is het een pleister op een open wonde en zullen we op de lange duur de strijd toch verliezen. Nadat de grote golf zal gepasseerd zijn, zullen er de volgende jaren immers altijd wel genoeg motten achterblijven om een continue waakzaamheid en herhaaldelijke acties te vereisen, zoveel is zeker.

snoeien van het bos naast het woonhuis

motteval

Sowieso ziet het Nest er al helemaal anders uit. Van de hagen langs de straatkant en elders op het terrein hebben we gelukkig de meeste kunnen vrijwaren. Voorlopig nog. Maar ontelbare jonge buxusplanten die onder de cederbomen groeiden, zijn preventief geliquideerd, en van tientallen metershoge buxusbomen zijn de takken verwijderd en is de stam afgezaagd tot op 2,5m hoogte, in de hoop de nieuwe blaadjes die ze vormen met het bestrijdingsmiddel onder controle te kunnen houden. 

Al met al heeft deze ontwikkeling gemaakt dat het Nest een heel andere aanblik heeft gekregen. Veel van de knusse, ingesloten hoekjes zijn gedeeltelijk of helemaal verloren gegaan, maar anderzijds is alles ook opener geworden, en bijgevolg lichter en zonniger, en klaar om in te groeien met andere planten. Ook hier is sprake van een herademing...


Zo deint in een wereld vol van veranderingen het Pelgrimsnest mee op de golven ervan. We laten ons meevoeren met wat zich op een natuurlijke wijze aandient, zij het innerlijk of uiterlijk. Tenslotte is dat de weg van de pelgrim...

Het Pelgrimsnest
Labit 
11580 Villardebelle, France  

https://drive.google.com/open?id=1x9WCvj4dOhJMWfDit4z62zg6ZBA&usp=sharing

gps: N 43.004953 / E 2.424280

e-mail: pilgrimsnest@gmx.com
gsm: 0033 681250002